Sen Anlat Bana Anne

Gülsen Feroğlu

Annenizin sesi…elin oğluna gelinceye kadar; sevseydi, sevilseydik anne babamız severdi bizi. Aşkmış mala mı, he, he aşkmış….aşk… Ne vardı, her şey masalardaymış gibi olsaydı.

Hiç değilse, çalışsa da çalışmasa da ömrü, illaki bir erkeğe; babaya, eşe, ağabeye…, ve evlada hizmetle nihayetlenen kadının; üvey annesinin tüm kötülüklerine karşın iyilik perilerinin yardımıyla katıldığı baloda, dans ettiği yakışıklı prensle mutluluğu yakalayacak Cinderella olabilme ihtimali olurdu .

Şimdi, ne dememi isterdin sana; İrep, Rojda, Sare, Fatma, …, ne olmak, ne yapmak, ne yaşamak istediğinin, düşlerinin umursanmadığı Ortadoğu’da; Afganistan’da, Irak’ta, İran’da, Türkiye’de gözyaşlarına, mezar taşlarına yaslı bir hayat sürdüren kadınlardan biriyseniz, fark eder mi?

Tanrısı da o kadar çoktur ki say, say bitmez o kadınların ; aklı, kimliği, bedeni aşağılayan “Türkçe konuş”, “başını ört”, “şort, kısa etek giyme”, “süslenme” , “geç kalma,” “sağa sola bakma, doğru git gel”li istikamet belirleyerek nasıl olması, nasıl giyinmesi, nasıl konuşması, davranması gerektiğini söyleyen, dayatan devlet, din, baba, koca, erkek kardeş, öğretmen, akraba, kapı komşu,…, …,.

Hâlâ Fatma Nesibe Aydın’nın 1900’lerde bahsettiği “…. erkeklerin hizmetçisi.. ….. et parçası, kuluçka makinası görülür….. dövülür, hatta öldürülür..” konumundayken çoğu kadın da, sen anlat bana anne; sevgilinin pencereden baktığını bilerek adımların yavaşlatıldığı, bir seslenişin özlendiği gelişler, buluşmalar vaad eden masalları.

Ermeni tehcirinin öksüzü Araksilerin , Dersim katliamı tanığı Yemış Bakırayların, Ankara’da, Maraş’ta, Sivas’ta, Roboskide, Gezide evlatlarını astıran, öldüren, yakan, bombalayan insanlardan hesap sorulduğunu göremeyen Mukaddes Gezmişlerin, Hüsne Kayaların, Felek Encülerin, çatışmada vurulan Kürt Rozaların, öykülerini de anlat, bana .

13 yaşında 24 kişinin tecavüzüne uğrayan N.Ç ; okulda, iş yerinde, otobüste, vapurda, bazen aile içinde gördüğü ilk kadınmış bakışıyla kadını süzen, bedenine sürtünen erkeklerin tacizine maruz kaldığında “ kim bilir ne yaptın da…” “sus,…, kuzenindir, eniştendir”le normalleştirilmiş cinsel istismarın kabahatlisi sayılacağından uğradığı tacizi, tecavüzü, şiddeti yıllarca anlatamayan kadınları da sen anlat, bana.

Erkeği elde etme, tutma amaçlı “erkeği mutlu etmenin yolları”, aç gezindiren ” aman ha bakımlı”, “fit olun”lu cıngılların, “saçların ipeksiliği”, “yüzün kırışmaması” için toksik, kansorejen maddeler saçan kremler, boyalar, parfümler, şampuanlar, allıklar, rujlarla,.., …,donatılmış reyonların, reklamların arzu nesnesi kadınların %97’sinin şiddet gördüğünü, %70’inin görücü usulüyle evlendirildiğini gündeme almadığından TV’lerin, gazetelerin, sosyal medyanın magazin, kadın sayfaları, programları çocuk gelin; Kaderlerin akıbetini de anlat bana, anne.

Zira, 16 yaşında devletinin ayrımcılığından, zulmünden dağa çıkmış Delila Meyaser’in annesi Gülsüma Güçer ‘in“…. Eve geldiğimizde ekmek pişirilmişti. Kim yaptı diye sorunca, Delila dediler. Yaptığı son ekmekti. Sonra dağa çıkmıştı” rutinindeki ev işine, aşına adandırılmış can yakan köleliğini anlatmaktan bile aciz haldedir günlüğü olmayan kadın.

Belki de ev kadını statüsünde köleliği kanıksatıldığından anlatmadığı yaşamını idame için gerekli her şey; içtiği bir bardak çayı için bile erkeğin eline, insafına muhtaç; boğaz tokluğuna çalışan nüfusun %49, 8’ini oluşturan kadınlardan %73,7’ne milli gelirden düşende; sabah, akşam kesintisiz mesaide; çamaşır bulaşık, silme süpürme, sofra kurma toplama, soba doldurma yakma, tarlada bayırda çalışma, çocuklara bakma, eğleme, yemek, ütü, alışveriştir, …, …, …, …,.

Asgari 3 saat uğraşarak yapılan yaprak dolmasını, mantıyı, böreği bir anda tüketen, kadınının güzeller güzeli, sarışın, taş gibi olmasını da isteyen erkeğin “offffff” sızlanmaları, “çay, meyve nerde”, “ çorabım, elbisem, … ???????”, “çocuğu sen böyle yaptın”, “ne yaptın da yoruldun” , “ …”, “…” küçümseyişi, üstenciliği yetmezmişçesine doyurucu seksle de yükümlüdür kadın.

Ki “göster oğlum amcana”lı pipilerinin kesilmesi düğünlerle kutlanırken “ kaldırma eteğini, ört kukunu kimse görmesin”le ayıbın merkezi yapılan önce babaya, yakın akrabalara, mahalleliye sonra kocaya teslim edilen bacak arasına indirgenmiş namus bile aklı, fikir cinsellikteki erkeğin emanetidir kadına.

Osmanlı’da haremlere, kafesli pencerelere, Cumhuriyette dört duvara mahkûm edilen kadından bir de, onca iş, güç, arasında fırsat bulabilirmiş gibi “çok bilen olmayacak” kadarlık gelişim de beklenir. Peki bu “ bizim kadınlar çok cahil”le yere dibe konan; bütün küfürler, bütün suçlar, bütün günahlar üzerine yıkılarak silikleştirilmiş kadın kimliğinin, biçilmiş hizmetli rolünün müsebbibi kim midir?

Kalbe giden yolun mideden geçtiği de dahil yaratılış hikayesine ilk kadın Havanın ilk erkek “Adem’in kaburga kemiğinden yaratıldığını” yazarak erkek egemen toplum dilini, yaratacakları muhafazakar değerleri yüzyıllara sirayet ettiren erkeğin ta kendisinden başkası değildir.

İlk günahı cennetteki yasaklı tek şeyi elmayı kopararak işlemekle kalmayıp Adem’i ayarttığını da iddia ettikleri Havanın, yasağa karşı devrimci kişiliğini; iblis tarafından kandırılacak akılsızlıkta sıfırlayan gene erkektir.

Sonrası, kutsal kitapların erkeklere indirildiği dünyada; kadınsız nasıl çoğalıcağını çözmeden kadınların diri diri gömüldüğü cahiliye dönemini bitiren İslam, “Ey kadın! canını kurtarmış İslam’a şükret otur, oturduğun yerde “li Osmanlı, feodalizm, kapitalizm, tarikat, cemaat, parti, örgüt, dernek, aile hep erkek egemenliğindedir.

Onun içinde; ne feth edilen yerlerden 9, 10 yaşlarında devşirilen nice Hüremin, nice Mahidevranın padişahın koynuna girip bir erkek çocuk doğurarak hayatı garantiledikten sonra oğullarının öldürüldüğünü görmemek için kalkıştıkları entrikalardaki biçarelik; ne saray surlarından boğazın derinliklerine atılan katli vacip şehzadelerin, cariyelerin çığlıkları; ne dışlanan, tehcire, katliama, mübadeleye uğrayan Ermeni, Kürt, Alevi, Rum,…, .., kadınlarının katmerli çileleri erkeklerin yazdığı tarihin aparatı bile olamamıştır.

27 Mayıs 1960 darbesine kadar sürmüş 6 ve üzeri çocuk doğuran annelere altın madalya, istemeyenlere de nakdi para verdiren 1930’a 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha; “ırkın tümlüğü ve sağlığı aleyhine cürümler”den sayılan çocuk aldırma cezalarını ağırlaştırmış 1936’ya 3038 sayılı; evlenme yaşını erkekte 17, kadında 15’e indiren 1938’e 3453 sayılı kanunları yasalaştırmış erkeklerin “Ne demeye bunca çocuk yaparsın be kadın ”la töhmet altında bıraktırdığı da yine kadındır.

Üstelik soyadını verdi diye bir babanın kızı, erkek kardeşin, ağabeyin bacısı evlendiyse bir kocanın karısı, çocuğunun annesi olması her şeyden önce geldiğinden “Erkek kadından sorumludur (%52)” diyecek kadar kadınlığını kaybetmekle kalmayan kadın, lüks konaklı dizilerin niyeyse paylaşılmayan erkeklerinin aşkına mahzarlık adına dalaverecisi yapılacaktır.

Hâlbuki, erkekleri asırdır memleketi yönetmiş paşa dedeleri, haminneleri, her işlerine koşturan hizmetçileri olan “X beyin kızı, karısı, ablası..”yla tanımlı Kilimanjaroya çıkayım, Katmandu’ya da gideyim, elimde kitap, kolumda sevgili Lucca’ya takılayım, Paris’te modayı izleyeyim pozunda, şahane tuvaletler içindeki beyaz Türk kadınlarının topuklu ayakkabı seslerinin valslere karıştığı yüksek tavanlı mermer salonlardaki Cumhuriyet balolarında, yalılarda, plazalarda, Medcezir’de, Aşk-ı Memnu’da her şey nasıl da Avrupai, özgür gözüküyordur.

Gerçi, dünyanın her yerinde Avrupa’da, ABD’de de kadınlık zordur ama ciddiye alınan kadının bireyliği; hakları, özgürlüğü yasalarla, pozitif ayrımcılıkla teminat altındadır. Egemenlerinin biat kültürüyle her kesimden ölümüne kadar biat istediği babaerkil Türkiye’deyse, ancak erkekleştiğinde bir yerlere gelen, tutunan kadın “çocukta, kariyerde yaparım” moduna girse de birey olmayı başaramaz.

S esler geliyor meydanlardan, pencerelerden, koşuşturmalar, bir telaş. Elinin hamuruyla erkek işi erkine ortak edilmediği Cumhuriyeti cilalayan aksesuar işlevli kadınlığınızla sayfalar öncesinde bir yerde bırakılmış gibisinizdir. Geride bırakılanların, kalanların enkaza dönüştüğü fark edilene kadar ölünen Ortadoğu coğrafyasında kadın olmak mı belki de sadece h ayatta kalabilmektir.

Vesselam, televizyonlarda, PC’lerde suçun; yıllarca vicdansız, hırsız, talancı üretmiş sistem yerine kişilerde arandığı, bulunduğu tapeler, kasetler, hamasi konuşmalarla geçirilen vakitlerin bolluğunda; elbette “kadının adı yoktur.” Kül kedisinin Cinderella olduğu da kocaman bir yalandır….o yüzden…artık uyuma vaktidir… evvel zaman içinde, kalbur saman içinde…

Gülsen FEROĞLU
08.03.2014

You may also like

Yorum Bırak